تخفیف های ویژه عید نوروز

نـوروز، جشن شکوهمند ایران باستان، گویای پیشینه تابناک میهن ما و جلوه ای مهم از فرهنگ غنی مردم ایران است.

نوروز یکی از کهنترین جشنهای به جا مانده از دوران ایران باستان و به عنوان یک میراث فرهنگی در دوران معاصر همواره مورد توجه ایرانیان و مردم فلات های مختلف قرار داشته که هر یک برطبق بیشینه تاریخی کشور خود آن را به بهترین نحو برگزار می کنند. گذشت سال های دراز، نه تنها از شکوهمندی سنت های نوروزی نکاسته بلکه روشنگر این واقعیت بوده که بزرگ داشت نوروز و گرامی داشتن سنت های آن با احساس و اندیشه ایرانی، پیوندی ناگسستنی یافته است. این جشن باستانی همزمان با آغاز بهار و تولد دوباره طبیعت برگزار می شود .

منشاء و پیشینه پیدایش نوروز

منشاء و زمان پیدایش نوروز، به درستی معلوم نیست. در برخی از متنهای کهن ایران از جمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید و در برخی دیگر از متن ها، کیومرث به عنوان پایه گذار نوروز معرفی شده است. پدیدآوری نوروز در شاهنامه، بدین گونه روایت شده است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان، دستور داد تا در آنجا برای او تختی بگذارند و خودش با تاجی زرین بر روی تخت نشست. با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نو نامیدند. برخی از روایتهای تاریخی، آغاز نوروز را به بابلیان نسبت میدهد. بر طبق این روایتها، رواج نوروز در ایران به ۸۸۱ سال قبل از میلاد یعنی زمان حمله کورش بزرگ به بابل بازمیگردد. همچنین در برخی از روایتها، از زرتشت به عنوان بنیانگذار نوروز نام برده شده است. اما در اوستا دست کم در گاتها نامی از نوروز برده نشده است.

پیشینه نوروز در زمان اشکانیان و ساسانیان

در زمان اشکانیان و ساسانیان نیز نوروز گرامی داشته می شد. در این دوران، جشن های متعددی در طول یک سال برگزار میشد که مهمترین آنها نوروز و مهرگان بوده است. برگزاری جشن نوروز در دوران ساسانیان چند روز (دست کم شش روز) طول میکشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ تقسیم می شد. نوروز کوچک یا نوروز عامه پنج روز بود و از یکم تا پنجم فروردین و روز ششم فروردین با نام (خرداد روز)، جشن نوروز بزرگ یا نوروز خاصه برپا می شد. در هر یک از روزهای نوروز عامه، طبقه های از اقشار مردم (دهقانان، روحانیان، سپاهیان، پیشه وران و اشراف) به دیدار شاه می آمدند و شاه به سخنان آنها گوش می داد و برای حل مشکالت آنها دستور صادر میکرد. در روز ششم، شاه حق طبقات گوناگون مردم را ادا کرده و در این روز، تنها نزدیکان شاه به حضور وی می آمدند.

ثبت جهانی عید نوروز

بنا به پیشنهاد جمهوری آذربایجان ،مجمع عمومی سازمان ملل در نشست که در روز ۴ اسفند ۱۳۸۸(۲۳ فوریه ۲۰۱۰) برگزار شد ( ۲۱ مارس ) را به عنوان روز جهانی عید نوروز، با ریشه ایرانی به رسمیت شناخت و آن را در تقویم خود جای داد. در متن به تصویب رسیده در مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز، جشنی با ریشه ایرانی که قدمتی بیش از ۸ هزار سال دارد و امروزه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر آن را جشن می گیرند توصیف شده است.

پیش از آن در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸ خورشیدی، نوروز توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به عنوان میراث غیر ملموس جهانی، به ثبت جهانی رسیده بود. در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دورٔه جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان (دبیرخانه نوروز) شناخته شد.

نوروز جشن کهن ایرانی

نوروز که قرن های دراز است با پیشینه کهن و پایدار نسبت به تمام جشن های موجود در فرهنگ های مختلف، یک قرارداد مصنوعی اجتماعی و یا یک جشن تحمیلی سیاسی نیست. جشن باستانی مهم برای اکثر مردم جهان است و روز شادمانی زمین، آسمان، آفتاب، جوشِش شگفتنی ها و تولد هیجانی نو برای آغاز طبعیت و انسانهاست. نوروز گذشت زمان و دگرگونی های دوران را شاهد بوده و پیوسته با آمد و رفت الهام بخش خود پایان فصلی دیگر را به ساکنان این سرزمین کهنسال یادآوری کرده است. نوروز، تجدید خاطره بزرگی است، خاطره خویشاوندی انسان با طبیعت.

ابوریحان بیرونی در ( التفهیم ) در پاسخ به این سوال که: نوروز چیست؟ می نویسد: نخستین روز است از فروردین ماه و از این جهت روز نو، نام کردند زیرا که پیشانی سال نو است و آنچه از پس اوست از این پنج روز، برگزاری جشن هاست و ششم فروردین ماه نوروز را بزرگ دارند، زیرا که خسروان بدان پنج روز حق های خشم و گروهان بگزاردندی و حاجت ها روا کردندی، آنگاه بدین روز ششم خلـوت کردندی، خاصگان را و اعتقاد پارسایان اندر نوروز نخستین آن است که اول روزی است از زمانه و بدو فلک آغازید گشتن.

ابوریحان در آثار الباقیه، می نویسد: برخی از علمای ایران می گویند: سبب این که این روز را نوروز می نامند این است کـه در ایام تهمورث صائبه آشکار شدند و چون جمشید به پادشاهی رسید دین خود را تجدید کرد و این کار خیلی بزرگ به نظر آمد و آن روز را که روز تازه ای بود، جمشید عید گرفت.

سفره هفت سین عید نوروز

سفره های نوروزی یکی از آیین های مشترک در مراسم نوروز در بین مردمی است که نوروز را جشن میگیرند. در بسیاری از نقاط ایران، جمهوری آذربایجان و برخی از نقاط افغانستان، سفره هفت سین پهن می شود. در این سفره هفت چیز قرار میگیرد که با حرف سین آغاز شده باشد؛ مثل سرکه، سنجد، سمنو، سیب و... ، پهن کرد سفره هفت سین در ایران آداب و رسوم خاصی دارد، روی سفره آینه می گذارند که نشانه روشنایی، شمع که نشانه نور و درخشش، یک کاسه آب که نشانه پاکی می باشد. برای زیبایی سفره از سنبل استفاده میکنند و این جزء سینهای هفت سین به حساب نمی آید. برای تزئین سفره از تخم مرغ رنگ شده استفاده میشود. بعد از ورود ماهی قرمز از چین به ایران از این ماهیهای کوچک جهت زیبایی سفره هفت سین استفاده میشود همچنین بعد از ورود اسلام به ایران کتاب قرآن نیز بر روی سفره قرار داده میشود. تمامی هفت سینی که چیده میشود یک معنی خاص را نیز به همراه دارند. مثال سیب نماد زیبایی و تندرستی است؛ سنجد به روایتی نماد عشق و محبت است؛ سبزه سرسبزی زندگی؛ سمنو برکت؛ سکه رزق و روزی؛ و سیر سمبل شفا و سالمتی است. در کابل و شهرهای شمالی افغانستان، سفره هفت میوه متداول است. در این سفره، هفت میوه قرار میگیرد، از جمله؛ کشمش سبز و سرخ، چهار مغز، بادام، پسته، زردآلو و سنجد. چیدن سفرهای مشابه با استفاده از میوه خشک شده، در بین شیعیان پاکستان هم مرسوم است. علاوه بر این، سفره هفت شین در میان زرتشتیان، و سفره هفت میم در برخی نقاط واقع در استان فارس در ایران متداول است. در جمهوری آذربایجان نیز بدون توجه به عدد هفت، بر روی سفرههای نوروزی خود، آجیل قرار میدهند.